Η 21η Απριλίου του 1967, ήταν η αποφράδα ημέρα της έναρξης μιας οδυνηρής επταετίας για τους Έλληνες, με χαρακτηριστικά γνωρίσματα το βίαιο στραγγαλισμό της δημοκρατίας και την στυγνή καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Εκείνη την περίοδο, η χώρα βρισκόταν υπό μια διετή πολιτική ταλάντωση, γεμάτη αναταραχές, αστάθεια και ανωμαλία. Οι κυβερνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη ανά άτακτα χρονικά αλλά σύντομα σε διάρκεια διαστήματα και για ακόμα μία φορά προετοιμαζόταν για τις εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για την 28η Μαΐου. Πρωθυπουργικά καθήκοντα είχε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος από την κομματική παράταξη της ΕΡΕ, αλλά ήταν κοινό μυστικό ότι νέος πρωθυπουργός μετά τις εκλογές θα ήταν αναμφίβολα ξανά ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος είχε πρόωρα κατέβει από το βήμα της εξουσίας, από τους γνωστούς «Αποστάτες» του.
Το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, έλαβε χώρα λίγο μετά τη μία τα ξημερώματα, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. Κινούμενοι υποχθονίως και οργανωμένοι με απόλυτη μυστικοπάθεια, οι αξιωματικοί του Στρατού Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος, κατέλαβαν εξαπίνης την εξουσία, αφηνιάζοντας τους πάντες έχοντας τοποθετήσει σε κομβικά σημεία δικούς τους ανθρώπους!
Το πρωί της ίδιας ημέρας, οι Αθηναίοι ήρθαν αντιμέτωποι με άρματα μάχης, τα οποία είχαν καταλάβει καίριες θέσεις όπως τη Βουλή, τα υπουργεία, τα ανάκτορα και το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ). Η αυστηρή και επιβλητική φωνή του εκφωνητή που μετέδιδε τις πρώτες εντολές της νέας κυβέρνησης, άφηνε άναυδους τους ακροατές που προσπαθούσαν να αντιληφθούν τι έχει συμβεί.
Εμβατήρια, δημοτικά τραγούδια και μικρές διακοπές για ανακοινώσεις με εναρκτήρια φράση «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» τάραζαν την οικογενειακή θαλπωρή και προμήνυαν ένα δυσοίωνο μέλλον γεμάτο ανασφάλεια και αμφιβολία…
Οι πρώτες εντολές βρίσκονταν ήδη προ των πυλών…
Μετά τη δύση του ηλίου, οποιοσδήποτε κυκλοφορεί στο δρόμο θα πυροβολείται άνευ προειδοποιήσεως!
Απαγορεύεται πάσα συνάθροιση σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο. Πάσα τοιαύτη θα διαλύεται δια των όπλων!
Αξίζει να αναφερθεί, ότι μεταξύ των ισχυόντων υπήρχε το άρρηκτο δικαίωμα των δυνάμεων ασφαλείας να συλλαμβάνουν και να φυλακίζουν χωρίς ένταλμα οποιονδήποτε θεωρούσαν ύποπτο (;;;) και φυσικά είχε καταργηθεί το απαράβατο της αλληλογραφίας και η πάσης φύσεως ελευθερία του λόγου!!!!
Αυτή η καλά οργανωμένη εξέγερση των συνταγματαρχών, έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο τους πάντες, δεδομένου ότι οι πρώτες συλλήψεις έγιναν απροειδοποίητα μεταβαίνοντας στα αστυνομικά τμήματα τους συλληφθέντες ακόμα και με τις πιζάμες! Από τους πρώτους κρατούμενους ήταν οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου, Γεώργιος Ράλλης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Μανώλης Γλέζος, Λεωνίδας Κύρκος, και ανάμεσά τους ο τέως πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
Την ίδια ημέρα απαιτούν από τον Άναξ Κωνσταντίνο να ορκίσει τη νέα κυβέρνηση στο οποίο και συναίνεσεο τελυεταίος, αφήνοντας στην ιστορία τη φράση «Το έκανα για να μη χυθεί ελληνικό αίμα», πράγμα που τελικά δεν αποφεύχθηκε.
Η νέα κυβέρνηση με περίσσεια πειθαρχεία, ζήλο και πατριωτισμό κατά τα λεγόμενά τους, έκαναν τη δική τους επανάσταση, πήραν την εξουσία στα χέρια τους για να εξομαλύνουν το πολιτικό πανδαιμόνιο που επικρατούσε και να οριοθετήσουν μια νέα γραμμή πλεύσης για τη χώρα, έχοντας ως ιδανικά, την εκ θεμελίων ανέγερσή της και την ανοικοδόμησή της.
Μέσα σε λίγες γραμμές, αυτή ήταν η έναρξη μιας μελανής περιόδου της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας που διήρκησε 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 ημέρες έχοντας άδοξο τέλος στις 23 Ιουλίου του 1974.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου του 1973, το ειδεχθή πραξικόπημα της Κύπρου και η αιμοσταγής τουρκική εισβολή, οδήγησαν στην ολοκληρωτική καταστροφή της δικτατορίας, κλείνοντας έτσι έναν κύκλο ιστορίας γεμάτο εξορίες και παράνομες φυλακίσεις, μεροληπτικές δολοφονίες και αποκρουστικά βασανιστήρια όσων θεωρούνταν παράσιτα και αντιφρονούντα στοιχεία, γράφοντας τον τραγικό επίλογο της Χούντας.
Αλήθεια, ποια θα ήταν η πορεία της χώρας μας αν η δικτατορία δεν είχε αποτρόπαια εισβάλει μια μέρα σαν τη σημερινή πριν 54 χρόνια;;;
Κατερίνα Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου