Ο Ευχίδειος Άθλος είναι ένας δαιδαλώδης αγώνας 215χλμ που καλύπτει τη διαδρομή Δελφοί – Πλαταιές – Δελφοί, με πρώτο αναβιωτή τον κο Αντωνόπουλο. Πήρε το όνομά του από τον δρομέα Ευχίδα, ο οποίος μετά τη μάχη των Πλαταιών μετέβη στους Δελφούς να φέρει νέο ιερό πυρ, για την έναρξη μιας νέας ζωής.
Προσέγγισα το ζεύγος Αντωνοπούλου για να μοιραστούν μαζί μου, τις εμπειρίες του Ευχίδειου Άθλου και με μεγάλη χαρά και προθυμία, παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά τους λίγο πριν την έναρξη των αγώνων, αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μου. Απαντούν στις ερωτήσεις μου και μας ταξιδεύουν από το σήμερα μέσα από τον αθλητισμό και με τα βήματα του Ευχίδα, 2500 χρόνια πίσω στην ιστορία…
Κα Αντωνοπούλου, πως προέκυψε η ιδέα του Ευχίδειου Άθλου;
Πριν το 1993, διάβασα την καταπληκτική αυτή ιστορία του Ευχίδα και γνωρίζοντας τις Πλαταιές μέσω του αιωροπτερισμού, ρώτησα τον άντρα μου. Τάκη, θα μπορούσες να το κάνεις; Έτσι απλά έγινε η πρώτη απόπειρα την 1η Μαΐου του 1993, όπου ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος, δρομέας για όσους δε γνωρίζουν, διάνυσε την απόσταση Πλαταιές – Δελφοί σε ~12 ώρες, ξεκουράστηκε ~3ώρες και επιστρέψαμε στις Πλαταιές μετά από ~15 ώρες. Τρομακτική εμπειρία, δύσκολο εγχείρημα και με αυτόν τον τρόπο καθιερώθηκε η λαμπαδηδρομία για τα επόμενα χρόνια.
Έτσι δημιουργήθηκε ο σύλλογος Ευχίδας 1993;
Ακριβώς. Χρειαζόταν ένας πυρήνας, ένας σύλλογος για να μπορέσει να συνεχιστεί ο αγώνας και κάτω από αυτό το πρίσμα, μαζευτήκαμε κάποιοι φίλοι και δημιουργήθηκε ο σύλλογος, όπου πλέον ο Ευχίδας είναι οικογένεια. Υπό την αιγίδα του έγιναν στο παρελθόν τα «Δαίδαλα» και έπειτα από 6-7 χρόνια αποφασίσαμε να του δώσουμε τη μορφή που έχει μέχρι και σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν καταπληκτικά πράγματα. Εν αρχή, παντρέψαμε τον Ευχίδειο Άθλο με το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αιωροπτερισμού και μάλιστα αν θυμάστε υπήρξε χρονιά που τη φλόγα άναψε στις Πλαταιές ο ολυμπιονίκης Νίκος Κακλαμανάκης σηματοδοτώντας την έναρξη του πρωταθλήματος.
Το 2000 οργανώθηκε ο πρώτος αγώνας «Ευχείδιος Άθλος». Ποιο ήταν το έναυσμα για την αναβίωσή του; Πόσο δύσκολο είναι να οργανωθεί;
Το πρωτάθλημα του αιωροπτερισμού, άρχισε να λαμβάνει χώρα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, οπότε ήταν αναγκαιότητα ο Ευχίδειος Άθλος να γίνει με τη μορφή μεμονωμένου αγώνα. Έτσι ξεκίνησε το 2000 και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Είναι δύσκολος πολύ στην οργάνωσή του. Χρειάζεται μεράκι, αγάπη, πολύ προσωπική εργασία την οποία κάθε χρόνο απλόχερα και απρόσκοπτα προσφέρουμε.
Πότε γίνονται οι αγώνες του «Ευχείδιου Άθλου»;
Οι αγώνες γίνονται το 2ο Σαββατοκύριακο του Μαΐου, αλλά φέτος λόγω covid αναβλήθηκαν και οργανώθηκαν εκ νέου, στις 6-7-8 Αυγούστου, μιας και η φετινή χρονιά για τις Πλαταιές είναι επετειακή λόγω των 2500 χρόνων από την ιστορική μάχη των Πλαταιών.
Κα Αντωνοπούλου έχετε συμμετάσχει προσωπικά στον εν λόγω άθλο;
Όχι, δεν τρέχω τόσο μεγάλες αποστάσεις, μέχρι μαραθώνιο. Τον Ευχίδειο Άθλο μετά το 1993 τίμησε 3 -4 φορές ακόμη ο άντρας μου Παναγιώτης, με μεγάλη κάθε φορά λαχτάρα και προσμονή, αλλά πλέον η διοργάνωση απαιτεί πολύ τρέξιμο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συμμετέχει.
Κε Αντωνόπουλε, θεωρώ δύσκολο εγχείρημα την κάλυψη 215 χλμ από τους Δελφούς στις Πλαταιές και ξανά επιστροφή στους Δελφούς και δικαίως έχει ονομαστεί υπέρ – άθλος. Κατά τη δική σας κρίση, πόσο δύσκολος είναι ο συγκεκριμένος αγώνας;
Πάρα πολύ δύσκολος αγώνας, εξαιρετικά δύσκολος, ειδικά ο διπλός. Η υψομετρική του είναι 2.100μ και κάποιος που τρέχει μπορεί να αντιληφθεί τη δυσκολία. Επιπλέον χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία από τους αθλητές, μιας και οι υπερ-αποστάσεις απαιτούν καθημερινή προπόνηση, για να συνηθίσει το σώμα στη μεγάλη πίεση. Τέλος διαφέρει κατά πολύ από το στίβο, μιας και αντιμετωπίζεις έντονη καταπόνηση, ακόμα και στομαχικά προβλήματα. Σίγουρα μετά από ένα σημείο και έπειτα, τρέχεις με τη ψυχή, όχι με τα πόδια. Είναι ένας αγώνας προσκύνημα με την έννοια του ιστορικού πνευματικού και ηθικού υποβάθρου που κουβαλάει.
Κα Αντωνοπούλου, από που αντλείται η δύναμη για έναν αθλητή για να καταφέρει να φέρει εις πέρας αυτή τη δύσκολη διαδρομή;
Ο Ευχίδας πήγε στους Δελφούς, πήρε το ιερό φως και έφερε στις Πλαταιές την ελπίδα, τη νέα αρχή, την καθαρότητα, την αγνότητα, την ίδια την Ελλάδα. Το μεράκι του κάθε αθλητή και το ιστορικό υπόβαθρο είναι το σπουδαίο κίνητρο που δίνει στον καθένα τη δύναμη για να τρέξει στον αγώνα για να ανταμειφθεί με ένα δάφνινο στεφάνι και μια όμορφη δάδα ως έπαθλα. Είναι όμορφο να τρέχεις στα βήματα του Ευχίδα. Αυτό είναι που ενθουσιάζει τον αθλητή και τον εμψυχώνει για να καταφέρει να φτάσει στον τερματισμό.
Είναι δύσκολη η διοργάνωση του «Ευχείδιου Άθλου»;
Πάρα πολύ δύσκολη. Εμπεριέχει πολλές απρόβλεπτες δυσκολίες, όπως η πολύ ζέστη, μια αναπάντεχη καταιγίδα ή ένας απρόσμενος αέρας ή ακόμα και ένας τραυματισμός ή μια αδιαθεσία αθλητή. Όλα αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσει άμεσα η διοργάνωση, να ξεπεραστούν όλα τα προβλήματα για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, και εκείνοι που τρέχουν αλλά φυσικά και εμείς που έχουμε κοπιάσει.
Τώρα, γιατί τον διοργανώνετε τον αγώνα;
Τώρα πια το θεωρώ χρέος μου. Γιατί πρέπει η ιστορία να συνεχίζεται, πρέπει αυτοί που τρέχουν, αυτοί που παρακολουθούν και κυρίως τα νέα παιδιά να διδάσκονται μέσα από τον αθλητισμό, να παραδειγματίζονται και να οραματίζονται.
Υπάρχουν πίσω από τη διοργάνωση οικονομικές ενισχύσεις;
Υπάρχουν μικροί χορηγοί για υλικές ενισχύσεις σε τρόφιμα, νερά κλπ. Όλο αυτό το πλαισιώνουμε με πολύ αγάπη, με μεράκι και με την υπομονή μας. Δεν έχουμε σχεδόν καμία βοήθεια από φορείς. Κάνουμε πολύ μεγάλη προσπάθεια και προσωπική ενασχόληση για να οργανωθεί ένας αξιοπρεπής αγώνας.
Αξίζει να αναφέρω ότι στην Ελλάδα το ζεύγος Αντωνόπουλου είναι το μοναδικό ζευγάρι που αναβιώνουν έναν ιστορικό αγώνα υπεραπόστασης και κατάφεραν να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για την αναβίωση πολλών παρόμοιων διοργανώσεων σε όλη την Ελλάδα. Επιπλέον κατάφεραν να ταξιδέψουν την ιστορία του Ευχίδα σε Αμερική, Βραζιλία, Κίνα, νιώθουν τεράστια ευγνωμοσύνη σε κάθε τελετή αφής της φλόγας και τα τελευταία 3 χρόνια παράλληλα διοργανώνουν το δρόμο των 9 Μουσών μια έμπνευση της κας Αντωνοπούλου, απόστασης 59χλμ όπου οι αθλητές διασχίζουν τον Ελικώνα, τόπο κατοικίας των Μουσών με τερματισμό τους Δελφούς.
Οι φετινοί αγώνες θα πραγματοποιηθούν στις 6-7-8 Αυγούστου και όποιος το επιθυμεί μπορεί σε διάφορα σημεία σταθμούς να παρακολουθεί ή ακόμα και να ακολουθήσει κάποια κομμάτια της διαδρομής.
Κλείνοντας, θέλοντας ο κος Αντωνόπουλος να μας δελεάσει, μας προσκαλεί με τον δικό του τρόπο να παρευρεθούμε στους αγώνες…
Μυθική πορεία στο κέντρο της γης. Αγώνας για ημίθεους. Τρέξε με τον Ευχίδα, συνάντησε τις 9 Μούσες στον Ελικώνα, εξάγνισε το σώμα σου στην Κασταλία πηγή, φόρεσε δάφνινο στεφάνι και μπες νικητής στο ιερό του Απόλλωνα.
Το ελληνικό χρώμα του αγώνα, η ιστορικότητά του, η δυσκολία του, η φυσική ομορφιά της διαδρομής και η φιλική ατμόσφαιρα, κάνουν τον αγώνα ξεχωριστό, μοναδικό. Έλα να ζήσεις την εμπειρία, ξεπέρασε τα όρια σου, γίνε ένας σύγχρονος Ευχίδας…
Σας περιμένουμε!
Ευχαριστώ από καρδίας το ζεύγος Αντωνόπουλου και εύχομαι πολλές επιτυχημένες διοργανώσεις και επίτευξη προσωπικών στόχων!
Περισσότερες πληροφορίες στο: Αρχική | Ευχίδειος Άθλος (euchidiosathlos.gr)
Κατερίνα Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου