Ναι έχει δίκιο ο Γιάννης Βενιζέλος που έχει παθιαστεί με τα πάλαι ποτέ Νερά της Θήβας.
Ναι, έχει δίκιο που χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό για τους Δρόμους και τα Νερά της Θήβας του Τότε και αρπάζεται όταν ξεχνιέσαι και του αναφέρεις τον Ενικό για Δρόμο του Νερού.
Δεν είναι μόνο η παραπάνω ευαισθησία, που έχει επειδή τον Γιάννη ,τον Χρήστο, τον Επαμεινώνδα και τόσους άλλους μαζί μ΄ αυτούς, για πολλές γενιές πριν απ΄αυτούς και για λίγο μετά απ΄ αυτούς, αυτά τα Νερά της Θήβας τους μεγάλωσαν και τους έδωσαν τα της Ζωής απαραίτητα. Ούτε γιατί πέρασαν ώρες και ώρες της παιδικής και εφηβικής τους Ζωής τους να κουμαντάρουν, να «κόβουν», να «αλλάζουν», να ποτίζουν , να ανοίγουν βραγιές, να πλημμυρίζουν και να ξεπλημμυρίζουν τα χωράφια τους, μέρες και νύκτες, σχόλες, γιορτές και Κυριακάδες . Δεν είναι που συνεχώς ήταν πάνω απ΄ τα χωράφια τους και αυτοί και οι γονιοί τους και κάθε άλλο ήταν, παρά «μπαστουνάκηδες». Ο Γιάννης ο Βενιζέλος έχει πραγματικό πάθος γιατί έχει κατανοήσει πλήρως ότι διαχρονικά, από την εποχή του Κάδμου και του Επαμεινώντα και Πινδάρου που εξύμνησε τα Νερά της Θήβας με το «Αριστον Ύδωρ» , από Βυζάντιο και Μεσαίωνα με του μεταξοσκώληκες, τις Μουριές, τα περίφημα και μοναδικά μεταξωτά της Θήβας, και μετά πριν από 1-2 αιώνες με τα στάρια στον κάμπο και τους αλευρόμυλους στα ανατολικά της Καδμείας και τα καπνοχώραφα των προσφύγων του Συνοικισμού, έχει κατανοήσει πλήρως και βαθιά, ίσως περισσότερο από τον καθένα μας , ότι αυτή η ίδια διαχρονική Ιστορία της Θήβας έχει άμεση σχέση και συνάφεια με τους Δρόμους των Νερών της. Δεν είναι μόνο ο Ισμηνός και η Χρυσορρόα στα ανατολικά και η Δίρκη στα δυτικά του Κεντρικού Λόφου της Καδμείας, ούτε τα φυσικά ρυάκια, που άφθονα έρεαν ανάμεσα στους πολλούς μικρούς και μεγαλύτερους λόφους της Επτάπυλης Ναι , αλλά Όχι Επτάλοφης και δικαίως κατά Γιάννη Πολύλοφης Θήβας. Είναι και τα άπειρα ανθρώπινα έργα, μικρά και μεγάλα, που μυριάδες Θηβαίοι, μέσα σε γενιές και γενιές τα έφτιαξαν, για να οδηγούν τα Νερά της Θήβας, ακριβώς στο σημείο και για τον διαφορετικό σκοπό που εκείνοι ήθελαν. Σταγόνα νερού δεν πήγαινε χαμένη. 12 μύλοι στην σειρά, ο ένας κάτω απ’ τον άλλο, δουλεύανε με το ίδιο νερό, σε ένα και μόνο Δρόμο του Νερού, στα ανατολικά της Θήβας και μετά το ίδιο νερό το τιθάσευαν και το οδηγούσαν στα χωράφια του κάμπου σε Πυρι και Αγίους Θεοδώρους και πιο βόρεια. Και τούτο δεν γινόταν τυχαία, αλλά με σύνεση και κατάλληλα τεχνικά έργα και κατασκευές αιώνων, όπου η κάθε γενιά, επιδιόρθωνε τις καταστροφές του χρόνου και βελτίωνε την αποτελεσματικότητα και απόδοση της κατασκευής, ανάλογα και με τον τρέχοντα σκοπό και συνθήκες, που πάντα χρησιμοποιούσαν την βαρύτητα σαν φυσική δύναμη και κινητική ενέργεια της ροής των Νερών. Ακόμη και σήμερα, με πολύ λίγο περπάτημα, αν ψάξεις με έναν που ξέρει να σου δείξει τα μέρη, εύκολα θα βρεις και θα δεις, μέσα σε χόρτα και κισσούς, δεκάδες απομεινάρια, από μικρές και μεγάλες καμάρες και υδραγωγεία, γκαβέλες και μεγάλες ρόδες, κάθετες και οριζόντιες και μυλόπετρες σε ερείπια αλευρόμυλων, τούνελ και καταβόθρες στην σαπιόπετρα και πούρο να χωράει να περάσει άνθρωπος μέσα, πετρόχτιστα αυλάκια να οδηγούν το Νερό από την μια πλαγιά στην άλλη, φυσικές δεξαμενές και εκτροπές της ροής με έλεγχο. Δυστυχώς Νερό δεν βρίσκεις, παρά το φαντάζεσαι. Και επίσης μπορείς εύκολα, εκεί στον τόπο, να φαντασθείς πως όλες οι γενιές στους παλιότερους αιώνες, αλλά και ο Γιάννης , ο Νώντας, ο Χρήστος και άλλοι πριν μερικές δεκάδες χρόνια παιδιά και έφηβοι, τρέχανε στα χωράφια τους να χαλιναγωγήσουν τα νερά που κατέβαιναν απ΄ τα ψηλώματα και πότιζαν τα γεννήματα. Χθες περπατήσαμε κάμποσο, μας μίλησαν και κάποιοι πιο Παλιοί και από εμάς, ακούσαμε από χείλη αυθεντικών αυτοπτων μαρτύρων, πώς τα βελανίδια αλεσμένα στις μυλόπετρες αυτών των αλευρόμυλων και ανακατεμένα με ελάχιστο διαθέσιμο καλαμποκάλευρο ψηνόντουσαν σε μπομπότες και σώσανε κόσμο και κοσμάκη στην Κατοχή, αρκετά είδαμε και φωτογραφήσαμε στον Δρόμο των Δώδεκα Μύλων της Θήβας, σαν πρώτη ανίχνευση, και είπαμε ότι υπάρχουν πολλά ακόμα να δούμε και υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να καταγράψουμε. Από Πράγματα που είναι εδώ στην Θήβα από πολύ Παλιά, λίγοι τα ξέρουν και ακόμα λιγότεροι έχουν αναγνωρίσει την σημασία τους για την Θήβα. Και μόνο ο ένας Δρόμος του Νερού των 12 Μύλων (από τους πολλούς Δρόμους των Νερών της Θήβας), μαζί με την αναπλασμένη Χρυσορρόα θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μοναδικό Περιπατητικό αξιοθέατο για την Θήβα, σε συνάρτηση και συνάφεια με το Μουσείο και άλλες ελκυστικές πολιτιστικές Δραστηριότητες και Γεγονότα. Και τούτα με σχετικά λίγη Δουλειά και Πόρους. Θέληση με Στόχους και Σκοπό χρειάζεται μόνο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε ΟΛΟΥΣ και ειδικότερα για την Μέρα στον ΧΡΗΣΤΟ, στην ΧΡΙΣΤΙΝΑ, στην ΧΡΥΣΟΥΛΑ, στην ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ και άλλους και άλλες.
Πόδη Λατούσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου