Διατροφή στην αρχαία Ελλάδα

 
 Γράφει η Εύα Μαρίνου

  Εγκαινιάζοντας την καινούρια αυτή στήλη, θα ταίριαζε να το πάρουμε από τα αρχαία χρόνια. Να μάθουμε συνοπτικά, τι διατροφή ακολουθούσαν στην αρχαία Ελλάδα, να μπορέσουμε να συγκρίνουμε τις τότε διατροφικές συνήθειες με τις τώρα και να μάθουμε για τα οφέλη της.

KANTE MAΣ LIKE  E-sterea.gr

 
Αρχικά, τα γεύματα των αρχαίων Ελλήνων ήταν τρία. Το πρώτο (ακρατισμός), που αποτελούνταν από κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί, συνοδευόμενο από σύκα ή ελιές.  Το δεύτερο (άριστον) που  αποτελούσε το μεσημεριανό τους γεύμα, ή το γεύμα τους νωρίς το απόγευμα. Και το σημαντικότερο γι’ αυτούς γεύμα ήταν το αριστόδειπνον, αργά το απόγευμα.

 

Η διατροφική τους βάση ήταν τα δημητριακά και σε περιπτώσεις ανάγκης, μείγμα κριθαριού με σιτάρι. Τα δημητριακά τα συνόδευαν με λάχανα, κρεμμύδια, φακές και ρεβίθια. Κρέας και ψάρι καταναλωνόταν αναλόγως την οικονομική κατάσταση των οικογενειών ή την γεωγραφική τους θέση (αν ζούσαν στην πόλη, στην ύπαιθρο ή κοντά στη θάλασσα). Ιδιαίτερη θέση στη διατροφή των Ελλήνων κατείχαν και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, κυρίως το τυρί.  Το βούτυρο συχνά το αντικαθιστούσαν με το ελαιόλαδο που το θεωρούσαν αρκετά πιο υγιεινό. Το φαγητό τους συνόδευαν με κρασί αναμεμειγμένο με νερό γλυκό ή θαλασσινό. Ακόμη, για τους αρχαίους Έλληνες, απαραίτητο στη διατροφή τους ήταν το μέλι, το οποίο θεωρούνταν θείο δώρο. Τέλος, απ’ τη διατροφή τους δεν έλειπαν τα φρούτα, με αγαπημένο τους το σύκο.
Αναφορικά τώρα με τη σημαντικότητα της διατροφής των αρχαίων Ελλήνων:

Σε ιατρικές μελέτες της αρχαιότητας, τα παραπάνω τρόφιμα που αναφέραμε, θεωρούνταν απαραίτητα για τη διατήρηση μιας καλής υγείας.
Σύμφωνα με ερευνητές, η αρχαία διατροφή θυμίζει πολύ την σύγχονη μεσογειακή διατροφή, καθώς βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα προϊόντα της περιοχής, τα οποία προτιμούνταν από τους γιατρούς σε σχέση με τα εισαγόμενα τρόφιμα πολυτελείας.
Τέλος, βάσει του Σαρλ Πικάρ, στο βιβλίο του «Οι τροφές των αρχαίων», με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, αναφέρει: «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα».