Ο Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός!

 Ό Άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τούς πλέον τιμημένους άγιους της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Προσωπικότητα φωτεινή, μορφή οδηγητική, αληθινός κολοσσός αρετής!
 Γεννήθηκε στην Κύπρο, στην εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Οι γονείς του ήταν φτωχοί κι ο ίδιος ήταν ένας ταπεινός βοσκός. Δημιούργησε οικογένεια, έκανε μία κόρη την Ειρήνη, αλλά μετά από λίγα χρόνια έχασε τη γυναίκα του κι αυτό ήταν κάτι που τον βύθισε στη θλίψη.
 Όμως αν και ήταν αμόρφωτος, μελέτησε πολύ και ήταν τόσο μεγάλη η αρετή του, που τον έκαναν Επίσκοπο σε μία πόλη με το όνομα Τριμυθούντα. Παρόλο που πήρε αυτό το αξίωμα, έγινε ακόμη πιο απλός και ταπεινός. Ήτανε προστάτης των φτωχών, δάσκαλος των αμαρτωλών, και πατέρας των ορφανών παιδιών. Ονομάστηκε θαυματουργός, γιατί λόγω της καθαρότητας της ψυχής του και της αγιότητας που τον χαρακτήριζε, του δόθηκε η χάρη από τον Ύψιστο να κάνει πάρα πολλά θαύματα.
 Μια ζωή γεμάτη θαύματα
 Ο Άγιος ήταν και παρέμεινε πολύ φτωχός. Μια φορά, ένα άνθρωπος πολύ φτωχός πήγε και τον παρακάλεσε κλαίγοντας, να του δώσει χρήματα για να ξεπληρώσει ένα χρέος που είχε, αλλιώς θα του έπαιρναν το σπίτι. Ο Άγιος όμως δεν είχε να του δώσει τίποτα, αλλά βλέποντας ένα φίδι εκεί κοντά, το άρπαξε στα χέρια του και το έκανε μαλαματένιο. Το έδωσε έτσι στον φτωχό, ο οποίος το έλιωσε και κατάφερε να πληρώσει το χρέος του.
 Γιάτρευε τους αρρώστους, συγκέντρωνε τα σύννεφα με την προσευχή του κι έβρεχε σε καιρούς ξηρασίας και σταματούσε τους κατακλυσμούς που έκαναν τα ποτάμια να ξεχειλίζουν και τις πόλεις να βουλιάζουν. Είχε μεγάλη αγάπη στους αμαρτωλούς ανθρώπους, όπως στην περίπτωση κάποιων κλεφτών που επιχείρησαν να κλ��ψουν πρόβατα από τη στάνη που διατηρούσε ο Άγιος Σπυρίδων για να συντρέχει τους φτωχούς. Οι κλέφτες τυφλώθηκαν για το αμάρτημα που πήγαιναν να διαπράξουν κι άρχισαν να φωνάζουν και να παρακαλούν τον Άγιο να τους βοηθήσει.

 Εκείνος όχι μόνο τους έδωσε πίσω το το φως τους, αλλά τους χάρισε κι από ένα πρόβατο, συμβουλεύοντάς τους να είναι τίμιοι άνθρωποι. Τους έστειλε στα σπίτια τους, χωρίς φυσικά να έχουν την παραμικρή τιμωρία για την πράξη τους. Τα θαύματά του, έκαναν τους άδικους ανθρώπους να τον φοβούνται και τους αδικημένους να τον έχουν για προστάτη και καταφύγιό τους.
 Ένα συγκλονιστικό θαύμα στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο
 Το 325 μ.Χ. ο Άγιος Σπυρίδων αν και ήξερε λίγα γράμματα, έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο που συγκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος, για να αντιμετωπίσει τον Άρειο που με την αιρετική του διδασκαλία είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στους Χριστιανούς. Εκεί βρίσκονταν πολλοί ικανοί ρήτορες, υποστηρικτές του Άρειου, αλλά και πολλοί σημαντικοί ορθόδοξοι.
 Ο Άγιος ζήτησε το λόγο και τότε είδε την περιφρόνηση των αντιπάλων του που πίστευαν ότι επειδή δεν ήξερε πολλά γράμματα θα γελοιοποιούνταν. Εκείνος τότε θέλοντας να δείξει ότι ο Θεός είναι ένας, αλλά με τριαδική υπόσταση. «Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα» έδωσε ένα χειροπιαστό παράδειγμα.
 Αφού έκανε το σταυρό του βγάζει από την τσέπη του ένα κεραμίδι και είπε: «Εις το όνομα του Πατρός». Έσφιξε με το χέρι του το κεραμίδι και οι πατέρες που έβλεπαν, κυριολεκτικά συγκλονίστηκαν. Γιατί από το χέρι του ξεπρόβαλλε η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι! «Και του Υιού», προσθέτει και τότε το νερό με το οποίο πλάστηκε το κεραμίδι, έτρεξε κάτω. «Και του Αγίου Πνεύματος» συμπληρώνει και το χώμα έμεινε στο χέρι του.
  Η αλήθεια για μια ακόμη φορά θριάμβευσε και ο Άρειος με τους οπαδούς του ρεζιλεύτηκαν.
 Όλον τον καιρό που έζησε δεν έπαψε να κάνει θαύματα. Κοιμήθηκε το 348 μ.Χ. Το λείψανό του που διατηρήθηκε ακέραιο μετά την ταφή, ευωδιάζοντας κι έφτασε μετά από πολλά στην Κέρκυρα, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.
 Η μνήμη του τιμάται στις 12 Δεκεμβρίου!  Χρόνια πολλά στον Σπύρο και τη Σπυριδούλα!