Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1925. Ο πατέρας του ήταν Κρητικός και η μητέρα του Μικρασιάτισσα. Έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας, λόγω των συχνών μεταθέσεων του πατέρα του εμπλουτίζοντας τις αναμνήσεις του.
Από μικρή ηλικία, έδειξε τον πολυσχιδή χαρακτήρα του με κλίση προς τη μουσική. Από τη μια το συνονθύλευμα της καταγωγής του και από την άλλη ο δυναμικός του χαρακτήρας, αποτέλεσαν το εφαλτήριό του για την μετέπειτα ανοδική του πορεία.
Την πρώτη του συναυλία τη δίνει στα 17 του χρόνια, το 1942 στην Τρίπολη με το έργο του «Κασσιανή».
Συμμετέχει στα Δεκεμβριανά, είναι μέλος της ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, αγωνίζεται και δε διστάζει ακόμα και μπροστά σε βασανιστήρια, ενώ παράλληλα σπουδάσει στο Ωδείο Αθηνών.
Από το 1944 καταζητείται από την αστυνομία και μέχρι το 1947 ζει κρυμμένος στην Αθήνα, χωρίς να σταματά την αγωνιστική δράση του. Συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Ικαρία, όπου εκεί έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ως κομματικός υπεύθυνος. Θα προσπαθήσει αρκετές φορές να αποδράσει, μία φορά θα τα καταφέρει αλλά πολύ γρήγορα θα συλληφθεί και θα μεταφερθεί εκ νέου στην Ικαρία όπου εκεί θα συνθέσει το μεγάλο του έργο «Ελεγείο και θρήνος στον Βασίλη Ζάννο».
Το 1948 μεταφέρεται στη Μακρόνησο και βιώνει ανείπωτα βασανιστήρια μέχρι το βαθμό της παράλυσης!
Την ίδια χρονιά, αφήνεται ελεύθερος μετά από παρέμβαση της οικογένειάς του, λόγω της βεβαρημένης υγείας του. Αναρρώνει στα Χανιά και το 1950 επιστρέφει στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Πηγαίνει στο στρατό, όπου οι συνθήκες είναι άθλιες γι’ αυτό αποπειράται να αυτοκτονήσει, ευτυχώς χωρίς επιτυχία.
Το 1954 παντρεύεται την Μυρτώ Αλτίνογλου και φεύγει για το Παρίσι με κρατική υποτροφία όπου συνθέτει έργα συμφωνικής μουσικής, αλλά και μουσική για το μπαλέτο και τον κινηματογράφο. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1960, έχοντας στις αποσκευές του το πρώτο βραβείο του Φεστιβαλ της Μόσχας.
Την ίδια χρονιά, η ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου, «Επιτάφιος», μελοποιείται από την ορχήστρα του Μάνου Χαντιδάκι, ερμηνεύεται από τη Νανά Μούσχουρη, σε σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος θεμελιώνει το πάντρεμα της ποίησης με τη μουσική.
Το πολυβραβευμένο έργο του «Άξιον Εστί» το δημιουργεί την ίδια χρονιά αλλά το παρουσιάζει λίγα χρόνια αργότερα, το 1964, όπου την χρονιά αυτή αναγνωρίζεται διεθνώς η καριέρα του μέσα από τη μουσική που πλαισίωσε το έργο Αλέξης Ζορμπάς.
Η πολιτική του δράση συνεχίζεται και χρίζεται πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη όπου εκτελεί τα καθήκοντά για αρκετά χρόνια και παράλληλα, εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.
Η δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967, θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο διώξεων για τον Μίκη Θεοδωράκη, το οποίο θα κλείσει 3 χρόνια μετά, το 1970, όπου έπειτα από διεθνή κατακραυγή θα του χορηγηθεί αμνηστία.
Διαφεύγει στο εξωτερικό όπου συνθέτει ακατάπαυστα, δίνει δεκάδες συναυλίες αντισυνταγματικού χαρακτήρα, πολεμώντας με αυτόν τον τρόπο το καθεστώς μέσα από τον ευγενικό και πολιτισμένο χαρακτήρα της μουσικής παιδείας.
Τη μεταπολίτευση η μουσική του ακούγεται ελεύθερα και γίνεται θεσμός και σημείο αναφοράς όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης εχει γράψει πάνω από 1.000 έργα, εκ των οποίων κάποια για το θέατρο και την όπερα και έχει μελοποιήσει Σεφέρη, Ελύτη και πολλούς ακόμα ποιητές.Πολλοί Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες έχουν συνεργαστεί μαζί του και θεωρούν αυτές τις συνεργασίες ακριβή κληρονομιά τους!
Θα τολμήσω να αναφέρω κάποια έργα του, ύπατης σημασίας, δεδομένου ότι κάθε του έργο του περικλείει και μια μοναδικότητα: Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας, Ο ήλιος και ο χρόνος, Θαλασσινά φεγγάρια, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Νύχτα θανάτου, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Όμορφη πόλη, Φαίδρα, Κατάσταση πολιορκίας.
Ο ουμανιστής, ο πασιφιστής, ο διεθνούς φήμης Μίκης Θεοδωράκης, ο έντεχνος και λαϊκός αυθύπαρκτος συνθέτης, ο πολυβραβευμένος καλλιτέχνης, ο αναγνωρισμένος συγγραφέας, ο πολύκροτος πολιτικός, ο εξορισμένος αγωνιστής, ο υποστηρικτής της δημοκρατίας, συνεχίζει ακόμα μια σήμερα να συμμετέχει στο κοινωνικό και το πολιτισμικό γίγνεσθαι και να αποτελεί παράδειγμα για τους νεολαίους.
Με μια βαρύγδουπη πορεία στις πλάτες του συνεχίζει μέσα από τα έργα του να προσελκύει το ευρύ κοινό, να διδάσκει τη νεότερη ιστορία της χώρας μας, να κρατά ζωντανή την ελπίδα κάθε ξενιτεμένου Έλληνα και να αφυπνίζει τη συνείδηση κάθε ανθρώπου που μάχεται για ένα από τα πολύτιμα και ανεκτίμητα ιδανικά κάθε ανθρώπου, την Ελευθερία!
Κατερίνα Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου